[rietsigaar – bulrush (EN)]

De grote lisdodde is een inheemse plant die vaak voorkomt in natte gebieden zoals moerassen en beekoevers. De plant heeft het indrukwekkend vermogen om water te zuiveren. Grote lisdodde is bijzonder effectief in het opnemen van overtollige nutriënten uit het water. Belangrijk om te weten is dat de plant ook vervuiling opslaat. Wanneer je lisdodde gaat oogsten om te eten is het dus vanzelfsprekend om dit alleen te doen bij onvervuild water.

De planten groeien vanuit ondergrondse rhizomen. Door deze rhizomen verstevigd hij dus ook de oevers tegen erosie. Deze rhizomen zorgen er uiteraard ook voor dat de plant best wel wat ruimte inneemt. Door regelmatig de wortels te oogsten kan je voorkomen dat de plant teveel ruimte inneemt. De planten worden tot 2 m hoog en staan liefst zonnig tot half schaduw.

De zaden, wortels en bladeren van de plant worden al eeuwenlang voor 'vanalles en nog wat' gebruikt. De bladeren gebruikt men bijvoorbeeld voor het weven van matten, hoeden en manden. De zaadpluimen kunnen dan weer als brandstof dienen, maar worden ook vaak als versiering in bloemstukken geschikt. Ook culinair heeft deze plant verschillende toepassingen.

In het voorjaar kan je de jonge scheuten oogsten. Ze kunnen rauw of gekookt gegeten worden. De smaak van deze scheuten situeert zich wat tussen selder en asperge.
Het merg van de bloemstengel kan worden gekookt of gestoomd zoals mais en bevat een hoog gehalte aan zetmeel. Ook de wortels van deze grote lisdodde bevatten enorm veel zetmeel en zijn daardoor vergelijkbaar met aardappelen. Je kan ze koken of bakken of zelfs tot meel malen.

De plant werd traditioneel vaak gebruikt voor het behandelen van wonden en brandwonden. De bladen en jonge wortels kunnen gebruikt worden als natuurlijk verband, vanwege hun antiseptische eigenschappen. Het sap van de wortels zou helpen bij het stoppen van bloedingen.

Planten in pot (P9) zijn het ganse jaar leverbaar, zolang de voorraad strekt.